ادراک مربیان بالینی پرستاری از موانع آموزش بالینی چالش ها و راهکارها: یک مطالعه کیفی

مقدمه: تجربه آموزش بالینی امکان بکارگیری مبانی نظری و پذیرش نقش حرفه ای را فراهم می سازد و انتظار می رود که فرصتی را برای کسب توانمندی های لازم فراهم کند. شناخت مسائل آموزش بالینی و رفع و اصلاح مشکلات در تربیت افراد کارآمد نقش بسزایی دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی درک مدرسین پرستاری از آموزش بالینی، چالش ها و راهکارها انجام شده است . روش: پژوهش حاضر مطالعه کیفی توصیفی است. مشارکت کنندگان 14 نفر از اساتید دانشکده پرستاری بودند و نمونه-گیری به صورت مبتنی بر هدف و تارسیدن به اشباع داده ها انجام شد.گردآوری داده ها با روش مصاحبه بود. تمام مصاحبه ها ضبط، دستنویس و سپس خط به خط تحلیل شد. از نرم افزار one note 2010 برای ثبت مصاحبه ها و کدهای استخراج شده استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوای آشکار استفاده شد. یافته ها: از تجزیه و تحلیل داده ها 4 درونمایه و 9 طبقه حاصل شد که شامل عرصه نمود پتانسیل های یادگیری در عمل (ارائه توان استاد و ارائه توان دانشجو)، مواجهه با تعارضات کار واقعی (برنامه ریزی غیر موثر، موانع اجرایی کسب مهارت بالینی)، آموزش بالینی کارآمد (برنامه ریزی انعطاف پذیر ارزشیابی محور، استاد بالینی موثر، گذر از وابستگی به سمت استقلال در عمل)، چالش های حرفه ای در آینده (حرفه گریزی، محیط مراقبتی نا امن) بودند. نتیجه گیری: برنامه ریزی مناسب جهت آموزش موثر در روند کسب مهارت های بالینی توصیه می شود. در این راستا جذب و بکارگیری اساتید بالینی مجرب، تلاش در جهت بهسازی محیط آموزشی، توسعه همکاری بین مدرسین و بخش های بالینی و تلاش در جهت بهسازی محیط آموزشی می تواند تاثیر بسزایی داشته باشد. توجه به رفتارهای ورودی، هماهنگی و تناسب بین محتوای آموزش تئوری و مباحث عملی نیز از جمله مواردی است که به بهبود آموزش بالینی منجر می شود.